Rozdział 11. Złamał mi serce.

Maddie’s POV

Nawet nie spostrzegłam się kiedy wylądowałam z powrotem w samochodzie Justina, przypięta pasem bezpieczeństwa. Zalewałam się łzami wpatrując się w otwarte drzwi wejściowe i czekając na Biebera. Moje nogi niespokojnie drżały, a całe policzki pokryte były resztkami makijażu spływającego wraz z kolejną porcją słonych kropli. Jak mógł mi to zrobić? Nie mogłam wyobrazić sobie gorszej obrazy i okazania braku szacunku niż zdrada. To, że jeszcze niedawno nie przeszkadzał mu fakt, że nie uprawialiśmy jeszcze seksu, mówił mi, że ważniejsze od tego jest moje szczęście, a teraz postanowił sobie ulżyć w jakiejś dziwce. Kim ona do cholery była?! Nie zdążyłam nawet zobaczyć jej twarzy, nie wiem, czy byłabym w stanie to zrobić, żeby nie rzucić się na nią i nie zadrapać jej całej. Drżącymi dłońmi wcisnęłam do ust papierosa i odpaliłam go, uchylając szybę. Paliłam szybko i łapczywie, chcąc się uspokoić, ale z trudem udawało mi się zaciągnąć tytoniowym dymem. Po chwili ujrzałam Justina zapinającego bluzę i wychodzącego z domu pewnym krokiem. Gdy się zbliżył zobaczyłam ślady krwi na jego dłoniach.

Justin’s POV

Kazałem jej wrócić do samochodu, by nie skazywać jej na gorsze widoki niż to, co widziała dotychczas.

- Miałeś się tu, kurwa, nie pojawiać! – syknął brunet i założył na siebie pierwszą znalezioną koszulkę. Uchylił okno i jak gdyby nigdy nic odpalił fajkę, siadając na brzegu łóżka.

- Ty jesteś popierdolony, człowieku…

- Nie rozumiem o co ci chodzi, Bieber. Obiecałem, że się nią zajmę, tak? Po co tu przyjeżdżasz, po co robisz jej mętlik w głowie?

Westchnąłem i kucnąłem, opierając łokcie o kolana, a twarz chowając w dłonie. Dobre pytanie. W jakim celu tu przyjechałem? Bo nie mogłem bez niej wytrzymać. Bo ta niewinna dziewczynka, która zgrywa bohaterkę zawróciła moim życiem i chcę, żeby pojawiała się w nim częściej. Nie umiem się po prostu od niej odciąć. Panienka Stylesa wstała, owinęła się kołdrą i westchnęła.

- Chyba już pójdę…

Oboje milczeliśmy, a ciszę przerywało jedynie lekkie muśnięcie warg Harry’ego o papierosa. Podniosłem się do pozycji stojącej.

- Czemu jej to robisz? Czemu kurwa masz ją za nic i tak po prostu bawisz się jej uczuciami?

- Niczym się nie bawię, ja pierdole, o co ci chodzi?

- Ona cię kocha, kretynie, a ty pieprzysz jakieś wymalowane blondyny na boku?

Zamilkł na chwilę, by dokończyć papierosa, a następnie wyrzucił go przez okno i stanął naprzeciw mnie.

- Skoro ona nie chce mi dać, to muszę się w jakiś sposób zadowolić, prawda? – powiedział w najbardziej bezczelny sposób, jaki mógł to powiedzieć. Nawet nie wiem kiedy moja prawa dłoń uformowała się w ciasną pięść i wylądowała na jego łuku brwiowym. Jedyne o czym myślałem to jej zapłakana, smutna buzia i serce pękające na tysiąc kawałków. Fakt, że kocha jego, a nie mnie. Fakt, że to jego widziała uprawiającego seks z inną. Fakt, że on się tym nie przejął. Obijałem jego twarz do utraty sił w ramionach. Szybko wylądował na ziemi, a ja siedząc na nim okrakiem kontynuowałem krwawą masakrę uśmiechniętej buzi.

Blondynka wbiegła do pokoju i jakimś cudem ściągnęła mnie z niego. Podniosłem się i oddychając szybko i ciężko przyjrzałem się swojemu „dziełu”. Harry leżał z całą twarzą pokrytą ranami i krwią. Wciąż się idiotycznie uśmiechał.

- Harry! Ja muszę zadzwonić na pogotowie, policję.. – jęknęła dziewczyna rozglądając się za telefonem, ale chłopak przytrzymał jej dłonie.

- Spokojnie, Ashley. Nigdzie nie dzwoń.

Omiotłem spojrzeniem po raz ostatni całą tą sytuację i poprawiłem materiał bluzy, którą miałem na sobie. Moja złość powoli opadała, więc wycofałem się do hallu.

- Nie próbuj jej więcej ranić – mruknąłem do siebie i spokojnie wyszedłem z domu.

Maddie’s POV

Nie wiem kiedy dotarliśmy pod jego dom, ale po raz kolejny trafiałam tu cała zszokowana i nieszczęśliwa. To miejsce kojarzyło mi się z płaczem, smutkiem i podejmowaniem pochopnych, złych decyzji. Mimo to ponownie tu przybyłam. Weszłam po schodach na górę, od pokoju, w którym wcześniej pomieszkiwałam i odkryłam, że nic się nie zmieniło od mojego wyjazdu. Tak samo lekko odsłonięta pościel, uchylone okno i przymknięte drzwi od łazienki. Zrzuciłam z siebie buty i wślizgnęłam się pod kołdrę, nakrywając się nią niemalże po sam czubek nosa. Leżałam. Po prostu leżałam. Przez moją głowę przebiegała tylko jedna myśl: jak bardzo muszę być beznadziejna, skoro zapragnął kogoś innego? Zastanawiałam się, czy gdybym nie nakryła go na tym teraz, ukrywałby to przede mną? Zapewne tak. Nie wiem jak długo się to ciągnęło, może byłam po prostu tą drugą? Dlaczego mnie okłamywał? To przecież cholernie beznadziejne jednego dnia zapewniać kogoś o wielkiej miłości, a kolejnego pieprzyć jakąś inną laskę?

Odwróciłam się na drugi bok i ujrzałam Justina stojącego w progu z niemrawym uśmiechem na ustach. Trzymał w dłoni kubek kakao, którego aromat rozniósł się po pokoju. Gdy nasze spojrzenia się zetknęły podszedł bliżej i usiadł na ziemi naprzeciwko mnie podając mi napój. Usiadłam i wypiłam całość niemalże jednym łykiem, czując jak ciepła substancja ogrzewa moje zmarznięte ciało.

- Ta krew na twoich dłoniach, gdy wyszedłeś z jego domu…

- Chyba na to zasłużył – powiedział pytającym tonem, a gdy po chwili zastanowienia potwierdziłam jego słowa gestem głowy uśmiechnął się nieco szerzej i odebrał ode mnie kubek, odstawiając go gdzieś z boku.

- Złamał mi serce – przyznałam szczerze siadając skrzyżnie na podłodze obok niego i okrywając się szczelnie kołdrą. Zaczynałam się trząść ze względu na nadchodzącą falę płaczu, która miała mnie za chwilę zalać. Odgarnęłam roztrzepane włosy na bok i pozwoliłam się przytulić z całych sił Justina. Miał mocne, umięśnione ramiona. Wyobrażałam sobie jak wykorzystuje ich moc, by zatrzeć zdradę wypisaną na twarzy Harry’ego. Wyobrażałam sobie, jak ten drugi próbuje się bronić, tak jak ja próbowałam się bronić przed obrazem seksu Stylesa i tej dziewczyny w mojej głowie. Mimo to, ten obraz wciąż powracał, tak jak powracały ciosy Justina na jego twarzy. Przymknęłam powieki pozwalając kolejnej łzie popłynąć wzdłuż mojej twarzy. Co złego zrobiłam światu, że on wciąż się na mnie mści? Ktoś chce mnie zabić, zabija mojego ojca, ulegam złym wpływom, zostaję zdradzona. Co jeszcze okropnego mnie czeka? I dlaczego to wszystko przytrafia się tylko mi? Każda nastoletnia dziewczyna żyje szczęśliwa, tylko ja wciąż dostaje kłody pod nogi.

Westchnęłam głośno i wydostałam się z jego opiekuńczego uścisku patrząc na niego, jak na mojego własnego ochroniarza. Czyżbym popełniła wielki błąd uciekając od niego tamtego wieczoru, gdy po prostu spakowałam swoje torby i wyniosłam się do Stylesa wierząc w pozory szczęścia, jakie mi dawał?

- Przepraszam cię Justin…

- Nie masz za co mnie przepraszać, przecież to nie twoja wina, że on..

Zamknęłam mu usta słodkim pocałunkiem. Tak, znowu zachowywałam się jak dziwka, ale nie wińcie mnie. Przed chwilą zostałam zdradzona na moich oczach i ten pocałunek z Justinem był pewnego rodzaju minimalną zemstą, ale nie tylko. Chciałam poczuć się potrzebna i tak, robiłam to zupełnie egoistycznie. Wykorzystywałam czyjeś uczucia po raz kolejny, by wynagrodzić sobie to zło, które mnie spotykało. Może powinnam po prostu wynieść się z tego miasta i spróbować zacząć wszystko od nowa? Szybko przerwał nasz pocałunek i złapał mnie spokojnie za ramiona, starając się uspokoić mój szaleńczy trans na całowanie go. Otrząsłam się i spojrzałam w jego oczy, które przepełnione były smutkiem.

- To… nie mnie… kochasz… - wyszeptał niemalże niedosłyszalnie łamiącym się głosem i poczułam okropne ukłucie w dołku. To lokaty Harry zawładnął moim sercem. To przy nim zasypiałam i budziłam się w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Justin wówczas wyparował z moich myśli i wydawało mi się, że całkowicie o nim zapomniałam, ale dopiero gdy ujrzałam go po raz kolejny dzisiejszego poranka coś się we mnie obudziło. Pomimo tego, że nasza znajomość trwała krótko, była szalenie intensywna. To on był moim pierwszym mężczyzną i to jemu oddawałam się w pełni, powierzając mu całą siebie. Ufałam, że nie pozwoli mnie skrzywdzić i nigdy tego nie zrobił. Ciężko było mi określić: kocham Harry’ego, kocham Justina, bo nie kochałam tak naprawdę żadnego z nich. Albo nie potrafiłam tego nazwać. Przy Harry’m czułam motylki w brzuchu i czułam się bezpieczna i szczęśliwa, ale to on za moimi plecami dochodził w innej kobiecie, dotykał jej, sprawiał jej przyjemność i to inna kobieta podniecała go na tyle, by odnaleźć w jej pięknie pełnię rozkoszy. Ja byłam tylko… przyjaciółką? Ale to Justin opiekował się mną i pomimo mojej zdradzieckiej postawy nie odpuścił i zachował czyste i klarowne uczucia do mnie. Nie wiedziałam co mam na chwilę obecną robić, ale byłam pewna jednego – pan Styles nie będzie już gościł w moim sercu. Zranił mnie i to w nie byle jaki sposób. Zrobił to najgorszą z możliwych opcji. Nie dopuszczę do tego, by mu wybaczyć. By uwierzyć w kolejne bajki i zakochać się w kolejnych pustych słowach, które nie mają pokrycia w rzeczywistości.

- Ani nie jego – odpowiedziałam spokojnie na jego stwierdzenie i splotłam swoje dłonie bawiąc się palcami.

- Maddie, gdybym mógł tylko wyrazić słowami to, co ze mną robisz, jak na mnie działasz. Cholera… Podejrzewam, że gdyby ta jego Ashley mnie nie odciągnęła to zabiłbym tego skurwiela za to, co ci zrobił.

- Ashley?.. – powtórzyłam to imię jak jakąś klątwę.

- Tak, ta dziewczyna miała na imię Ashley.

Ashley.

„Maddie, poznaj Ashley. To moja najlepsza przyjaciółka”

„Maddie…Wiele o tobie słyszałam”

„Harry jest… zakręcony na twoim punkcie”

Długie blond włosy spadające kaskadami na szczupłe ramiona.

Szczupłe nogi i krągły tyłek wypięty w stronę kutasa mojego chłopaka.

Przysięgam…

Zabiję tą dziwkę.

Podniosłam się gwałtownie z miejsca i zaczęłam niespokojnie krążyć po pokoju w tą i z powrotem obmyślając jak najgorszy plan słodkiej zemsty. Justin również wstał i złapał mnie delikatnie za nadgarstki zatrzymując na chwilę i wyrywając mnie z transu.

- Nie rób niczego pochopnie, pamiętaj.

- Chciałabym się zemścić, Justin – odparłam całkowicie pewna swoich słów. – Chciałabym, by cierpiała tak samo jak ja, gdy zobaczyłam ich w łóżku. Ale by nie miała żadnego wsparcia i była zdana na samą siebie i jej cholerne myśli. Chcę, żeby miała dość swojego życia. Chcę ją wykończyć jak cholerną muchę, której najpierw urywa się skrzydła, by nie mogła latać, a później nogi, by nie mogła się przemieszczać.

Wysłuchał mnie spokojnie, po czym objął mnie ramieniem i przytulił do siebie, całując czubek mojej głowy.

- Spokojnie, Maddie. Najpierw to przemyślimy, a później zaczniemy działać, dobrze?

Przytaknęłam spokojnie gestem głowy i zaczęłam oddychać wolniej, by wypuścić wraz z powietrzem z moich płuc koszmarne myśli roztrzaskiwania jej głowy o ścianę lub łamania jej kości siłą własnych mięśni. Kompletnie mi odwaliło i gdyby teraz pojawiła się przypadkiem naprzeciwko mnie, jestem pewna, że skończyłoby się to tragicznie. Nic nie działa na złamane serce lepiej, niż zemsta.

- Jestem przy tobie i nigdy cię nie zranię. A jeśli to zrobię, możesz mnie, kurwa, zabić – powiedział wprost do mojego ucha i złożył delikatny pocałunek na mojej szyi, od którego przeszły mnie ciarki. To było strasznie seksowne, a ja potrzebowałam teraz adoracji i jego wspaniałego ciała, by nie myśleć o tym, co zrobił mi Harry. Nie chciałam jednak wykorzystać jego uczucia, by zadowolić samą siebie. Wolałam upewnić się co do tego, co do niego czuję, a następnie przystąpić do jakichkolwiek czynów.

Wypuścił mnie ze swojego uścisku, a ja upadłam swobodnie na łóżko pozbawiona wszelkich sił. Spojrzał na mnie z lekko zmrużonymi oczami i minimalnym uśmiechem po czym odwrócił się i ruszył w stronę drzwi.

- Justin? – zapytałam resztkami mocy, którą w sobie znalazłam. Odwrócił się do mnie na dźwięk swojego imienia i zatrzymał na chwilę. – Dziękuję, że zawsze jesteś obok. To dla mnie cholernie ważne.

Uśmiechnął się tylko i wyszedł, zamykając za sobą drzwi. Po chwili już spałam. 

~*~

Wybaczcie mi tak długi brak rozdziału, ale byłam non-stop w podróży! Dopiero niedawno wróciłam z Warszawy i dzisiaj wyjechała moja mama, co oznacza, że mam więcej czasu, którego nikt mi nie zabiera, mogę spokojnie usiąść do laptopa z kubkiem zielonej herbaty i napisać dla Was rozdział. Nie potrafię określić z jaką częstotliwością będą się pojawiać nowe wpisy... Bywają tygodnie, gdzie mam mnóstwo wolnego czasu i piszę ot tak dwa rozdziały, a bywają i takie, kiedy ledwo co zdążę wejść na Twittera i napisać: żyję. Mimo to nie zapominam o Was i dziękuję Wam za to gorące wsparcie, ale nie obijajcie się z komentarzami.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Wystarczy jedno, dwa zdania o tym, czy Ci się podobało, co powinnam zmienić itp. To wiele dla mnie znaczy, ponieważ wyświetleń jest mnóstwo, a komentarzy wciąż niewiele, a piszę przecież dla Was i to WAM ma się to podobać, czyż nie?

Komentujcie, jak podobał się wam rozdział, tutaj możecie zadać mi pytania, a tutaj znajduje się tumblr związany z opowiadaniem. Powstało też nowe konto na TT - kliknij, na którym będę tylko i wyłącznie informować o postępach w nowych rozdziałach i informować Was gdy ów rozdział dodam. ZAPRASZAM RÓWNIEŻ NA MOJE DRUGIE OPOWIADANIE - KLIKNIJ.

Ale się rozpisałam, uch! :D Kocham Was <3

@avonsie